ဆက္လက္ရွင္သန္ေနဦးမယ့္ တ႐ုတ္စီးပြားေရး

 

   ေပက်င္းၿမဳိ႕ေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ ေျမာက္ဘက္ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿပီး၊ ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ပရဝဏ္ႀကီး တစ္ခုအတြင္းမွာ ပါတီ ဗဟိုေက်ာင္း ေတာ္ႀကီးတစ္ ခုရွိ တယ္။ အဲဒီ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ထုဆစ္ပံုေဖာ္ ဖန္ ဆင္း ေပးၾက  မယ့္ မူဝါဒေရးဆြဲၾကသူမ်ားကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးတယ္။
  အဲဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကေတာ့ ကမၻာ့အဆင့္မီ   ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ျဖစ္ ပါ တယ္။  ေလာေလာဆယ္ တက္ ေရာက္သင္ၾကားေန ၾကတဲ့ ေက်ာင္း   ေတာ္သား ၁၅ဝဝ ေလာက္ရွိတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္သား အေရအတြက္ ရွိ သေလာက္ သင္ၾကားပို႔ ခ်ေပးတဲ့ ပါေမာက ၡေတြကလဲ မ်ားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဘာဂေဗဒ၊ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေရး၊ လူ႔အင္အားစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ ေရး ဘာသာ ရပ္ေတြအျပင္၊ မာ့ခ္စ္- Marx ရဲ႕ လုပ္အားတန္ဖိုးသီအိုရီ- Labour Theory Of Value  တို႔လို ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒစနစ္ေတြကိုလဲ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးတယ္။
    ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ထူးျခား ခ်က္တစ္ရပ္ကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ လာေရာက္သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးၾကတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြက အ သက္အရြယ္ ငယ္ရြယ္ၿပီး ေက်ာင္းေတာ္သားေတြ က အသက္ႀကီးၾကတယ္။ အဲေလ၊ ပညာရွာတဲ့အခါမွာေတာ့ ႀကီးတာ ငယ္ တာ ေဘးခ်ိတ္ထားၾကရမွာေပါ့ ေလ။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ တိန္႔ေရွာင္ ဖိန္ရဲ႕သီအိုရီ- Deng Xiaoping Theory  ကိုလဲ အထူးျပဳ သင္ၾကားၾက ရတယ္။
    ဒါက တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို တရားဝင္ျဖစ္ေစ ခဲ့တဲ့ ပါတီရဲ႕ဝါဒေရးရာ သေဘာထား ခံယူခ်က္ တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ထိ တ႐ုတ္ျပည္ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖြဲ႕ဝင္ ေတြက ကိုင္စြဲထားဆဲျဖစ္တဲ့ သီအိုရီ ပါ။
    ''ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္ရမယ္။ တကယ္လို႔ ကြၽႏ္ုပ္ တို႔အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ ေအာင္ မေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္ ဘူးဆိုရင္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အႏိုင္က်င့္ခံရလိမ့္မယ္။ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ေရးဟာ တစ္ခုတည္း ေသာ စစ္မွန္တဲ့ အမွန္တရားပဲ''
    Our country must develop. If we do not develop then we will be bullied. Development is the only hard truth.
    ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေလာက္က တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ရဲ႕ မူဝါဒ လမ္းညႊန္ၾသဝါဒတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ေပက်င္းၿမဳိ႕ေတာ္မွာ က်င္းပ တဲ့ ပါတီညီလာခံမွာ ဟန္တစ္လံုးပန္တစ္လံုးနဲ႔ မိန္႔ျမြက္ခဲ့တဲ့ ၾသဝါဒမဟုတ္ပါဘူး။ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ကိုယ္တိုင္ တ႐ုတ္ျပည္ ေတာင္ ပိုင္းကို အလည္အပတ္သြား ေရာက္ခဲ့စဥ္က စက္႐ံုေတြကို လွည့္ ပတ္ၾကည့္႐ႈရင္းနဲ႔ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါ။
    တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဟာ သီအိုရီထက္ လက္ေတြ႕ကို သေဘာက်တယ္။ ပါတီအစည္းအေဝးေတြမွာ ေလတစ္ လံုး မိုးတစ္လံုး နဲ႔ ေလလံုးထြားေနတာ ကို သိပ္မႀကဳိက္ဘူး။ အလုပ္သမား ေတြ ႀကဳိးႀကဳိးကုတ္ကုတ္နဲ႔ အလုပ္ လုပ္ေနတာကို ပိုၿပီး ႀကဳိက္ႏွစ္သက္ တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္း ျမစ္ဝ ကြၽန္းေပၚေဒသတစ္ခုက ေရခဲ ေသတၱာထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ံုတစ္႐ံု ဟာ ခုနစ္ႏွစ္ကာလအတြင္း ၁၆ ဆ တိုးတက္သြားတာ ၾကားရလို႔ တိန္႔ ေရွာင္ဖိန္ သိပ္သေဘာက်သြားတယ္။ သူကလဲ တ႐ုတ္ျပည္ စီးပြားေရး အဲသလို တိုး တက္ေစ ခ်င္တာ။
    ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔မွာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ထြက္ကုန္ဟာ ယခင္ ကထက္ ခုနစ္ဆ တိုးျမင့္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ဘယ္ႏိုင္ငံ ကမွ အႏိုင္က်င့္လို႔မရေတာ့ဘူး။  Tsinghua University က Hu Angang ဒါမွမဟုတ္ Peterson Institute for International Economics က Arvind Subramanian  တို႔လို ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ေတြ ေျပာၾကားခ်က္အရဆိုရင္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အေမရိ ကန္ေဒၚလာ ဂ်ီဒီပီကို ဝယ္ႏိုင္အားႏႈန္းျပည့္- Purchasing-power parity  နဲ႔ တြက္ ခ်က္ရင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ရဲ႕ ဂ်ီဒီပီ ကို ေတာင္ ေက်ာ္ 

လြန္ခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုခဲ့ၾက တယ္။
    တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ေစ်းကြက္ ေငြလဲႏႈန္း- market exchange rates  နဲ႔ တြက္ခ်က္ရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ရဲ႕ ဂ်ီဒီပီ ဟာ အေမရိကန္ ဂ်ီဒီပီ ထက္ အမ်ား ႀကီးေသးငယ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏႈန္း နဲ႔ တြက္ခ်က္ရင္ေတာင္ တ႐ုတ္ရဲ႕ ဂ်ီဒီပီဟာ အေမရိကန္ဂ်ီဒီပီကို အမ်ား တကာ ထင္တာထက္ေစာၿပီး မၾကာမီ ေသာကာလမွာ လိုက္မီလာႏိုင္တယ္။ ၂ဝ၂ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ တ႐ုတ္ဟာ အေမရိကားကို လိုက္မီႏိုင္တယ္လို႔ ေထာက္ျပေျပာဆိုၾကတယ္။
    အခုအခါ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ အႏိုင္ က်င့္ခံရဖို႔ ေနေနသာသာ ကမၻာတစ္ လႊားမွာ အေတာ့္ကို အေရးပါလာ တယ္။ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္ေရးဆိုတာ ကလဲ အရင္ကေလာက္အေရးပါခ်င္ မွ ပါေတာ့မယ္။ တ႐ုတ္လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းက တ႐ုတ္ျပည္တိုးတက္မႈ ေမာ္ဒယ္ရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးေတြအေပၚ သိပ္ၿပီး သေဘာမက်ျဖစ္လာၾကတယ္။ ႐ုပ္ဝတၴဳအရေတာ့ တိုးတက္လာပါရဲ႕။ အျခားတစ္ဘက္မွာ သဘာဝ အက္ ဆက္ေတြက ျပဳန္းတီးလာတယ္။ အိမ္ရာေတြကိုေတာ့ တိုးတက္ေဆာက္ လုပ္လာၾကတာ မွန္ပါရဲ႕၊ အိမ္ရာပိုင္ ဆိုင္ခြင့္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ၾကတယ္။
    ပါတီအထက္လႊာ လူ႔မလိုင္လူ တန္းစားနဲ႔ ၄င္းတို႔ရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးေမွ်ာ္ မႈေတြက တိုင္းျပည္ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြား ကို ဘယ္လို ခြဲေဝယူၾကမလဲဆိုတဲ့ အခ်က္အေပၚပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားလာခဲ့ ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားတစ္ ဘက္မွာ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အေပၚ မွာ ေက်နပ္အားရမေနၾကဘူး။ သူတို႔ အေနနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံစရာ ဘာမွမရွိဘူး လို႔ ျမင္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းက ေတာ့ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈကို တစ္ဦး ခ်င္းဝင္ေငြ- income per person အရေျပာ ရင္ ကမၻာေပၚမွာ အဆင့္ ၉ဝ ဝန္းက်င္မွာပဲရွိတယ္။ အေတာ္ ေလးကို နိမ့္က်ေနေသးတယ္။
    တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဒီဆယ္စုႏွစ္ အကုန္မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ေက်ာ္ တက္သြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အခ်ဳိ႕ရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ တ႐ုတ္ဟာ ဆင္းရဲ ေနဦးမယ္။ ဒီကေန႔ ဘရာဇီး ဒါမွ မဟုတ္ ပိုလန္ႏိုင္ငံ ဆင္းရဲသေလာက္ ဆင္းရဲေနဦးမယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့လဲ တ႐ုတ္မူဝါဒေရးဆြဲ ၾကသူမ်ားရဲ႕အျမင္မွာ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဆင္းရဲေနတုန္းပဲလို႔ ျမင္ၾကတယ္။
    ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးေတြအေနနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးမွာ စီးပြားေရး အရ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးေတြ ေနာက္ထပ္လုပ္စရာမလိုေသးဘူး။ ေခတ္မီတဲ့ ဘ႑ာေရးစနစ္ေတြလဲ မလိုအပ္ေသး ဘူး။ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ တဲ့ ေငြလဲ ႏႈန္းေတြကိုလဲ သတ္မွတ္စရာ မလို ေသးဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေက်းလက္ေန ျပည္သူေတြ၊ ၿမဳိ႕ျပတက္လာၿပီး အေျခ တက်ေန ထိုင္ ဖို႔လဲ အခ်ိန္မက်ေသးဘူး လို႔ ယူဆလာႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာက ျပည္တြင္း ေငြစုေဆာင္းမႈျမင့္မားတယ္။ အျခား တစ္ဘက္ မွာလဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ စရာေတြကလဲမ်ားတယ္။ ဒီလို အေျခ အေနမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္မႈက ျမန္ဆန္ႏိုင္ တယ္။  ႏိုင္ငံေရးအရ တည္ၿငိမ္မႈလဲရွိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္ခ်ဲ႕ကားလာမႈက တ႐ုတ္ရဲ႕
ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ ေမာ္ဒယ္ကို ေက်ာ္ လႊားသြားႏိုင္တယ္။
    ဒါေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ဖို႔လိုလာႏိုင္တယ္။ အခ်ဳိ႕ရဲ႕အျမင္မွာ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ အဲသလိုျပဳျပင္   ေျပာင္းလဲ ရေတာ့မယ့္အဆင့္ကို ေရာက္ရွိေနၿပီလို႔ ဆိုၾကတယ္။
    လာမယ့္ႏွစ္အနည္းငယ္ အတြင္း တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး အလားအလာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေတြးအျမင္ အသိုင္းအဝိုင္း သံုးခုရွိ တယ္။ ပထမအသိုင္းအဝိုင္းက တ႐ုတ္ ျပည္ကို 'ေရွ႕မွာအႏၲရာယ္ရွိ တယ္'လို႔ျမင္တယ္။ တ႐ုတ္ဟာ အလ်င္အျမန္ ခ်ဲ႕ကားလာခဲ့ၿပီး၊ လ်ာထားခ်က္ေတြကို အၿမဲလိုလို ျပည့္မီေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာင္ လာမယ့္ ႏွစ္ေတြမွာလဲ အရင္ကလို လ်ာထားခ်က္ေဘာင္ေတြ ကို ျဖတ္ ေက်ာ္တက္ေနဦးမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဟာ ဧရာမ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္တဲ့ အျပင္ ဆက္ လက္ႀကီး ထြားႏိုင္ေသးတဲ့ အေန အထားမွာရွိေနတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ ဟာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိတယ္။ ၾကာျမင့္လာတဲ့ အခါ ဒီရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြဟာ ဘဏ္ ေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိသင့္သေလာက္ ရွိလာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ ႏွံမႈ ပိုၿပီးလုပ္ေလ၊ စရိတ္စက ႀကီးလာ ေလျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ျမင္ၾကတယ္။
    ဒုတိယအေတြးအျမင္ အသိုင္း အဝိုင္းကေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳိး မညီ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္မႈက တ႐ုတ္စီးပြားေရးကို လႊမ္းမိုးလာႏိုင္ တယ္လို႔ျမင္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ ျမင့္မားတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏႈန္းဟာ ေရရွည္မွာ မတည္တံ့ႏိုင္ဘူး။ ဒါကို ဝယ္လို အား ရဲ႕ ရင္းျမစ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အျခားအစားထိုးစရာ တစ္စံုတစ္ရာမွ မရွိဘူး။ တိုးတက္မႈျဖစ္ထြန္းေပၚ ေပါက္လာေအာင္လို႔ ဘဏ္ေတြ က ထုတ္ေခ်းထားတဲ့ေငြေတြဟာ 'အခ်ဥ္ ေပါက္'သြားႏိုင္တယ္။ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရးအေပၚမွာ လံုးလံုး လ်ားလ်ား အေျခခံထား တဲ့ အစိုးရ ဟာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္လာရ ႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ တ႐ုတ္ျပည္စီးပြားေရး ဆုတ္ယုတ္ က်ဆင္း သြားႏိုင္တယ္လို႔ ႐ႈျမင္ၾက တယ္။
    ဒါေပမယ့္ တတိယအသိုင္း အဝိုင္းကေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရအေနနဲ႔ စီးပြားေရးက်င္ဆင္းမႈနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရလို႔ အခက္အ ခဲေတြ႕ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို လက္ခံေပမယ့္ တ႐ုတ္အစိုးရဟာ ဒီ ျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္လို႔ ျမင္ တယ္။ တ႐ုတ္အစိုးရ အေနနဲ႔ ဒီ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ တကယ္ ေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရဟာ အလြန္ အကြၽံ လြန္လြန္ကဲကဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ- Over-investment  လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ ဘူး။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ မလုပ္သင့္တဲ့ ေနရာမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ
မဆင္ မျခင္လုပ္ခဲ့တာပဲရွိတယ္။
    ဒီလို မဆင္မျခင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တ႐ုတ္ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ သူေတြ ၊ ေငြ စုေဆာင္း အပ္ႏွံသူေတြနဲ႔ အခြန္ထမ္း ျပည္သူေတြအေပၚ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈေတြ ရွိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ ဘ႑ာေရး စနစ္က ဒီလို ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈ ေတြကို အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊား သြားႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ အရင္းခြဲေဝမႈ- allocation of capital မွာ ညံ့ဖ်င္းေပမယ့္ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။
    သိပ္မၾကာေသးတဲ့အခ်ိန္ထိ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ျပည္ပပို႔ကုန္တင္ပို႔ မႈအေပၚ အလြန္အမင္း အားထားေနရ တယ္လို႔ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ယံုၾကည္ခဲ့ၾက တယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ သာမန္စာရင္း- current account  ပိုေငြျပမႈဟာ က်ဳံ႕သြားခဲ့ေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဆက္လက္ရွင္သန္ ေနဆဲျဖစ္တယ္။
    တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အေပၚ မွီခိုအားထားေနရတယ္ဆိုေပ မယ့္ ျပႆနာက လြန္လြန္ကဲကဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ မမွန္ မကန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ မမွန္မကန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈ ေတြဟာ အနာဂတ္ကို ဖ်က္လိုဖ်က္ ဆီး အေႏွာင့္အယွက္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ အခ်ဳိ႕က ျမင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို လဲ ေျပာလို႔ေတာ့ မရဘူး။ တစ္ခုေတာ့ ေျပာစရာရွိတယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔ အဲသလို မမွန္မကန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္တာမရွိခဲ့ရင္ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ အခုထက္ ပိုၿပီး တိုးတက္ႏိုင္တယ္။
    တကယ္လို႔ တစ္ခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏႈန္း က်ဆင္း သြားခဲ့ရင္ ဝယ္လိုအားရဲ႕ ရင္းျမစ္ အျဖစ္ တ႐ုတ္အေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္စု စားသံုးမႈအေပၚ အားကိုးအားထား ျပဳ လာရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ ေထာင္စု စားသံုးမႈဟာ ထင္ သလို ျဖစ္ခ်င္ မွျဖစ္လာမယ္။ ဒီေတာ့ အစိုးရ ရဲ႕ စားသံုးမႈကို တိုးခ်ဲ႕ေကာင္းတိုးခ်ဲ႕ ရႏိုင္တယ္။ ဒါက ပိုၿပီးျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိတယ္။
    တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ႀကဳံေတြ႕လာရႏိုင္တဲ့ ထူးျခားခ်က္ေတြ ကေတာ့ အရင္းေတြ စုပံုလာမယ္။ လူဦးေရထဲမွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ မ်ားလာမယ္။ ေက်းလက္မွာ ေနထိုင္ သူ ေလ်ာ့နည္းသြားမယ္။ စုေဆာင္းမႈ ေတြက အရင္ကလို မ်ားမွာ မဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေကာင္း အတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြကလဲ ေလ်ာ့ပါးလာမယ္။ သယံဇာတေတြ ကို ပိုၿပီး ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ သံုးစြဲလာၾက ရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ အေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေရးေတြ ဆန္းသစ္တီထြင္
ျပဳလုပ္လာ ၾကရေတာ့မယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဧၿပီလ စီးပြားေရး အေျချပစာရင္းဇယား ေတြကို တ႐ုတ္ အစိုးရက ေမလ ဆန္းမွာ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့တယ္။ အဲဒီစာရင္းဇယားေတြက တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး က႑အေတာ္မ်ား မ်ားမွာ က်ဆင္းသြားခဲ့တာ ကို ေဖာ္ညႊန္းျပခဲ့တယ္။
    ဧၿပီလအတြင္းမွာ စက္မႈထြက္ ကုန္ဟာသံုးႏွစ္ကာလအတြင္း အေႏွး ေကြးဆံုးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ပံုေသ အက္ဆက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈက လည္း ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုအတြင္း အနိမ့္ ဆံုးသို႔ က်ဆင္းသြားခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္ ရဲ႕ အိမ္ရာေျမလုပ္ ငန္းေတြ မွာ ေခ်းေငြ အခက္အခဲေၾကာင့္ အားေပ်ာ့သြား တယ္။ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ ေထာင္စုမွာ စီးပြားေရးတိုး တက္မႈ ေႏွးေကြးေန တာေၾကာင့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ ျပည္ပပို႔ကုန္ တင္ပို႔ေရးလုပ္ငန္းေတြ ကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္။
    ဧၿပီလအတြင္း တ႐ုတ္ဘဏ္ ေတြက ေခ်းေငြအသစ္ထုတ္ေခ်းမႈ ဟာ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြ ထင္ထား တာထက္ ေအာက္ဆင္း သြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အိမ္ရာေျမ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း ေတြမွာ ေငြေၾကးအက်ပ္အတည္းနဲ႔ ႀကဳံ ႀကဳိက္ ခဲ့ရတယ္။ စက္မႈက႑က ထုတ္လုပ္မႈဟာ ဧၿပီလမွာ ၉.၃ ရာခိုင္ ႏႈန္းတိုးတက္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ၂ဝဝ၉ မတ္လကစၿပီး ထုတ္လုပ္ခဲ့ သမွ်ထဲမွာ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္တယ္။ လက္လီအေရာင္းတိုးတက္မႈကလဲ ၁၄.၁ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေႏွးေကြးက် ဆင္းသြား တယ္။ ဒါဟာ ၁၄ လ အတြင္း အားအေပ်ာ့ဆံုးအေျခအေန ျဖစ္တယ္။
    ဒါေပမယ့္ အျခားတစ္ဘက္မွာ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက ၃.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိ ဧၿပီလမွာ က်ဆင္းသြားခဲ့ တယ္။ မတ္လ တုန္း ကေတာင္ ေငြ ေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက ၃.၆ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ ပါေသးတယ္။ တစ္နည္းေျပာရင္ ေတာ့ ဒါဟာ တ႐ုတ္အစိုးရ အတြက္ ေကာင္း မြန္ တဲ့အလားအလာ တစ္ခုပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အစိုးရက ဘဏ္ေတြရဲ႕ ေခ်းေငြကို တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ကိုင္တြယ္ခဲ့ရာမွ အေတာ္ အသင့္ ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္တယ္။
    ပမာဏအားျဖင့္ ဧၿပီလအတြင္း ဘဏ္ေတြက ထုတ္ေခ်းေငြဟာ ယြမ္- Yuan ၈ဝဝ ဘီလီယံ ထုတ္ေခ်း လိမ့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားခဲ့ၾကေပမယ့္ ဘဏ္ေတြက အမွန္တကယ္ ထုတ္ ေခ်းခဲ့တဲ့ ေခ်းေငြသစ္ဟာ ယြမ္ ၆၈၂ ဘီလီယံပဲ ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ တိုးတက္မႈဆက္ လက္ ရွင္သန္ေနေအာင္ အစိုးရအေနနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္လာလိမ့္ မယ္လို႔ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ခန္႔မွန္းခဲ့ၾက တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ေမလ ၁၈ ရက္ေန႔က တ႐ုတ္ျပည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဝမ္က်ား ေပါင္- Wen Jiabao ဟာ ဟူေပ- Hubei ဘက္ကို သြားေရာက္လည္ ပတ္ခဲ့တဲ့အခါ အစိုးရအေနနဲ႔ စီးပြား ေရးတိုးတက္မႈ ကို ဦးစားေပးဖို႔ လိုအပ္ တယ္လို႔ ျမြတ္ၾကားခဲ့တယ္။
    မၾကာမီမွာ အစိုးရက ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာဆိုလမ္းညႊန္မႈေနာက္ လိုက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္လာခဲ့တာေတြ႕ လာၾကရတယ္။ အေျခခံ အေဆာက္ အအံု စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ အတည္ ျပဳေပးခဲ့တယ္။ ဧရာမ သံမဏိစက္႐ံု ႀကီး သံုးခုအတြက္ ေငြေၾကးအေျမာက္ အျမား ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ျပည္သူ႔အိမ္ရာ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္လဲ ေငြေၾကးတိုးျမႇင့္သံုးစြဲခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ရထားပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းအတြက္ လဲ ရက္ရက္ေရာေရာ ေငြေခ်းငွားခြင့္ ျပဳခဲ့တယ္။
    ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ စီးပြား ေရးႏိုးထရွင္သန္လာေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာ အထိ ေငြေၾကး သံုးစြဲ မလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္းမရွိေသးပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ကမၻာ့စီးပြားေရး က်ဆင္းခဲ့စဥ္တုန္းက   ႏိုး ထရွင္သန္ေရးအစီအစဥ္ကို ပရမ္း ပတာမျဖစ္ရေအာင္ သံုးစြဲမယ့္ ေငြေၾကးပမာဏကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ထား တယ္ထင္ပါရဲ႕။ ၂ဝဝ၈ ႏုိးထရွင္သန္ ေရး အစီအစဥ္တုန္းက တ႐ုတ္အစိုး ရဟာ ယြမ္ေငြ ေလးထရီလီယံအထိ သံုးစြဲခဲ့တယ္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ က ေငြလဲ ႏႈန္းနဲ႔ တြက္ခ်က္ရင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅၈၆ ဘီလီယံေလာက္ ရွိတယ္။
    အဲဒီတုန္းက တ႐ုတ္အာဏာပိုင္ ေတြရဲ႕ စီမံခ်က္ေတြအေပၚ အခြင့္ အေရးယူၿပီး ေဒသဆိုင္ရာ အစိုးရေတြ နဲ႔ ဘဏ္ေတြ ဟာ ေငြကို အရမ္းကာ ေရာ ဗံုးေပါလေအာ သံုးစြဲပစ္ခဲ့ၾက တယ္။ စီးပြားေရးေတာ့ အလ်င္အျမန္ ႏိုးထရွင္သန္လာခဲ့ပါရဲ႕။ ဒါေပ မယ့္ ေနာက္ ပိုင္းမွာ ေငြေဖာင္းပြမႈေတြ ကာလၾကာရွည္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ ေဒသဆိုင္ရာဘ႑ာေရးေတြ ထိန္းမရ သိမ္းမရ ကေမာက္ ကမျဖစ္ကုန္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လမ္းေခ်ာ္သြားခဲ့တယ္။
    ဒါေၾကာင့္ ဗဟိုအစိုးရအေနနဲ႔ အတိတ္ကအမွားမ်ဳိးကို သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ႏိုးထရွင္သန္ ေရး စီမံကိန္းအတြက္ သံုးစြဲမယ့္ ေငြပမာဏကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ ထားပံုရတယ္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြက ေတာ့ ဒီလိုဖံုးဖိထားတာကို သိပ္ၿပီး သေဘာ မက်ၾကဘူး။ အစိုးရက သံုးစြဲ မယ့္ အတိုင္းအတာ ပမာဏကို သိခ်င္ၾကတယ္။ ေမလ ၂၈ ရက္ေန႔ က Credit Suisse  ဘဏ္က အစိုးရ ရဲ႕ ႏိုးထရွင္သန္ေရး အစီအမံဟာ ယြမ္ေငြႏွစ္ထရီလီယံေလာက္ ရွိႏိုင္ တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းခ်က္ ထြက္ေပၚလာ ခဲ့တယ္။
             ဒီသတင္းက မီဒီယာေတြက တစ္ဆင့္ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားတယ္။ အာရွစေတာ့ ေစ်းကြက္မ်ား လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္သြား ၿပီး ရွယ္ယာေစ်းႏႈန္းေတြအေတာ္ အတန္ျမင့္တက္သြားတယ္။ တ႐ုတ္ အစိုးရအေနနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ တစ္ ခုတည္းကိုသာ လိုလား တယ္ ဆိုရင္ ဒီလိုျဖစ္ လာတာကို ႏွစ္ၿခဳိက္လက္ခံ ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ေမလ ၂၉ ရက္ေန႔ထုတ္ အစိုးရ အာေဘာ္ ဆင္ဟြာ သတင္းမွာ အစိုးရ အေနနဲ႔ ျမင့္မားတဲ့ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ႏိုးထရွင္သန္ေရး  စီမံခ်က္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး လို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ တယ္။ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြလဲ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။
    ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာတဲ့ တ႐ုတ္ ျပည္အတြက္ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ေရးဟာ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ျမြက္ၾကားခဲ့သလို တခု တည္းေသာ အမွန္တရားမဟုတ္ ေတာ့ဘူးလား။

ေပက်င္းၿမဳိ႕ေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ ေျမာက္ဘက္ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿပီး၊ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ပရဝဏ္ႀကီး တစ္ခုအတြင္းမွာ ပါတီ ဗဟိုေက်ာင္း ေတာ္ႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ထုဆစ္ပံုေဖာ္ ဖန္ဆင္း ေပးၾက မယ့္ မူဝါဒေရးဆြဲၾကသူမ်ားကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးတယ္။
    အဲဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကေတာ့ ကမၻာ့အဆင့္မီ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ တက္ ေရာက္သင္ၾကားေန ၾကတဲ့ ေက်ာင္း ေတာ္သား ၁၅ဝဝ ေလာက္ရွိတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္သား အေရအတြက္ ရွိ သေလာက္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးတဲ့ ပါေမာက ၡေတြကလဲ မ်ားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဘာဂေဗဒ၊ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေရး၊ လူ႔အင္အားစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ ေရး ဘာသာရပ္ေတြအျပင္၊ မာ့ခ္စ္- Marx ရဲ႕ လုပ္အားတန္ဖိုးသီအိုရီ- Labour Theory Of Value  တို႔လို ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒစနစ္ေတြကိုလဲ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးတယ္။
    ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ထူးျခား ခ်က္တစ္ရပ္ကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ လာေရာက္သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးၾကတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြက အသက္အရြယ္ ငယ္ရြယ္ၿပီး ေက်ာင္းေတာ္သားေတြ က အသက္ႀကီးၾကတယ္။ အဲေလ၊ ပညာရွာတဲ့အခါမွာေတာ့ ႀကီးတာ ငယ္ တာ ေဘးခ်ိတ္ထားၾကရမွာေပါ့ ေလ။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ တိန္႔ေရွာင္ ဖိန္ရဲ႕သီအိုရီ- Deng Xiaoping Theory  ကိုလဲ အထူးျပဳသင္ၾကားၾက ရတယ္။
    ဒါက တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို တရားဝင္ျဖစ္ေစ ခဲ့တဲ့ ပါတီရဲ႕ဝါဒေရးရာ သေဘာထား ခံယူခ်က္ တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ထိ တ႐ုတ္ျပည္ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖြဲ႕ဝင္ ေတြက ကိုင္စြဲထားဆဲျဖစ္တဲ့ သီအိုရီ ပါ။
    ''ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္ရမယ္။ တကယ္လို႔ ကြၽႏ္ုပ္ တို႔အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ ေအာင္ မေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အႏိုင္က်င့္ခံရလိမ့္မယ္။ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ေရးဟာ တစ္ခုတည္း ေသာ စစ္မွန္တဲ့ အမွန္တရားပဲ''
    Our country must develop. If we do not develop then we will be bullied. Development is the only hard truth.
    ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေလာက္က တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ရဲ႕ မူဝါဒ လမ္းညႊန္ၾသဝါဒတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ေပက်င္းၿမဳိ႕ေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ ပါတီညီလာခံမွာ ဟန္တစ္လံုးပန္တစ္လံုးနဲ႔ မိန္႔ျမြက္ခဲ့တဲ့ ၾသဝါဒမဟုတ္ပါဘူး။ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ကိုယ္တိုင္ တ ႐ုတ္ျပည္ ေတာင္ ပိုင္းကို အလည္အပတ္သြား ေရာက္ခဲ့စဥ္က စက္႐ံုေတြကို လွည့္ ပတ္ၾကည့္႐ႈရင္းနဲ႔ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ စကား တစ္ ခြန္းပါ။
    တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဟာ သီအိုရီထက္ လက္ေတြ႕ကို သေဘာက်တယ္။ ပါတီအစည္းအေဝးေတြမွာ ေလတစ္ လံုး မိုးတစ္ လံုးနဲ႔ ေလလံုးထြားေနတာ ကို သိပ္မႀကဳိက္ဘူး။ အလုပ္သမား ေတြ ႀကဳိးႀကဳိးကုတ္ကုတ္နဲ႔ အလုပ္ လုပ္ေနတာကို ပိုၿပီး ႀကဳိက္ႏွစ္ သက္ တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္း ျမစ္ဝ ကြၽန္းေပၚေဒသတစ္ခုက ေရခဲ ေသတၱာထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ံုတစ္႐ံု ဟာ ခုနစ္ႏွစ္ကာလ အတြင္း ၁၆ ဆ တိုးတက္သြားတာ ၾကားရလို႔ တိန္႔ ေရွာင္ဖိန္ သိပ္သေဘာက်သြားတယ္။ သူကလဲ တ႐ုတ္ျပည္ စီးပြားေရး အဲသလို တိုးတက္ေစခ်င္တာ။
    ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔မွာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ထြက္ကုန္ဟာ ယခင္ ကထက္ ခုနစ္ဆ တိုးျမင့္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ အႏိုင္က်င့္လို႔မရေတာ့ဘူး။  Tsinghua University က Hu Angang ဒါမွမဟုတ္ Peterson Institute for International Economics က Arvind Subramanian  တို႔လို ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ေတြ ေျပာၾကားခ်က္အရဆိုရင္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အေမရိကန္ေဒၚလာ ဂ်ီဒီပီကို ဝယ္ႏိုင္အားႏႈန္းျပည့္- Purchasing-power parity  နဲ႔ တြက္ ခ်က္ရင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ရဲ႕ ဂ်ီဒီပီကို ေတာင္ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုခဲ့ၾက တယ္။
    တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ေစ်းကြက္ ေငြလဲႏႈန္း- market exchange rates  နဲ႔ တြက္ခ်က္ရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ရဲ႕ ဂ်ီဒီပီ ဟာ အေမရိကန္ ဂ်ီဒီပီ ထက္ အမ်ား ႀကီးေသးငယ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏႈန္း နဲ႔ တြက္ခ်က္ရင္ေတာင္ တ႐ုတ္ရဲ႕ ဂ်ီဒီပီဟာ အေမရိကန္ဂ်ီဒီပီကို အမ်ား တကာ ထင္တာထက္ေစာၿပီး မၾကာမီ ေသာကာလမွာ လိုက္မီလာႏိုင္တယ္။ ၂ဝ၂ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ တ႐ုတ္ဟာ အေမရိကားကို လိုက္မီႏိုင္တယ္လို႔ ေထာက္ျပေျပာဆိုၾကတယ္။
    အခုအခါ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ အႏိုင္ က်င့္ခံရဖို႔ ေနေနသာသာ ကမၻာတစ္ လႊားမွာ အေတာ့္ကို အေရးပါလာ တယ္။ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္ေရးဆိုတာ ကလဲ အရင္ကေလာက္အေရးပါခ်င္ မွ ပါေတာ့မယ္။ တ႐ုတ္လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းက တ႐ုတ္ျပည္တိုးတက္မႈ ေမာ္ဒယ္ရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးေတြအေပၚ သိပ္ၿပီး သေဘာမက်ျဖစ္လာၾကတယ္။ ႐ုပ္ဝတၴဳအရေတာ့ တိုးတက္လာပါရဲ႕။ အျခားတစ္ဘက္မွာ သဘာဝ အက္ ဆက္ေတြက ျပဳန္းတီးလာတယ္။ အိမ္ရာေတြကိုေတာ့ တိုးတက္ေဆာက္ လုပ္လာၾကတာ မွန္ပါရဲ႕၊ အိမ္ရာပိုင္ ဆိုင္ခြင့္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ၾကတယ္။
    ပါတီအထက္လႊာ လူ႔မလိုင္လူ တန္းစားနဲ႔ ၄င္းတို႔ရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးေမွ်ာ္ မႈေတြက တိုင္းျပည္ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြား ကို ဘယ္လို ခြဲေဝယူၾကမလဲဆိုတဲ့ အခ်က္အေပၚပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားလာခဲ့ ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားတစ္ ဘက္မွာ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အေပၚ မွာ ေက်နပ္အားရမေနၾကဘူး။ သူတို႔ အေနနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံစရာ ဘာမွမရွိဘူး လို႔ ျမင္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းက ေတာ့ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈကို တစ္ဦး ခ်င္းဝင္ေငြ- income per person အရေျပာရင္ ကမၻာေပၚမွာ အဆင့္ ၉ဝ ဝန္းက်င္မွာပဲရွိတယ္။ အေတာ္ ေလးကို နိမ့္က်ေနေသးတယ္။
    တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဒီဆယ္စုႏွစ္ အကုန္မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ေက်ာ္ တက္သြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အခ်ဳိ႕ရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ တ႐ုတ္ဟာ ဆင္းရဲ ေနဦးမယ္။ ဒီကေန႔ ဘရာဇီး ဒါမွ မဟုတ္ ပိုလန္ႏိုင္ငံ ဆင္းရဲသေလာက္ ဆင္းရဲေနဦးမယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့လဲ တ႐ုတ္မူဝါဒေရးဆြဲ ၾကသူမ်ားရဲ႕အျမင္မွာ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဆင္းရဲေနတုန္းပဲလို႔ ျမင္ၾကတယ္။
    ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးေတြအေနနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးမွာ စီးပြားေရး အရ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးေတြ ေနာက္ထပ္လုပ္စရာမလိုေသးဘူး။ ေခတ္မီတဲ့ ဘ႑ာေရးစနစ္ေတြလဲ မလိုအပ္ေသး ဘူး။ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ တဲ့ ေငြလဲ ႏႈန္းေတြကိုလဲ သတ္မွတ္စရာ မလို ေသးဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေက်းလက္ေန ျပည္သူေတြ၊ ၿမဳိ႕ျပတက္လာၿပီး အေျခ တက်ေန ထိုင္ ဖို႔လဲ အခ်ိန္မက်ေသးဘူး လို႔ ယူဆလာႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာက ျပည္တြင္း ေငြစုေဆာင္းမႈျမင့္မားတယ္။ အျခား တစ္ဘက္ မွာလဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ စရာေတြကလဲမ်ားတယ္။ ဒီလို အေျခ အေနမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္မႈက ျမန္ဆန္ႏိုင္ တယ္။  ႏိုင္ငံေရးအရ တည္ၿငိမ္မႈလဲရွိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္ခ်ဲ႕ကားလာမႈက တ႐ုတ္ရဲ႕
ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ ေမာ္ဒယ္ကို ေက်ာ္ လႊားသြားႏိုင္တယ္။
    ဒါေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ဖို႔လိုလာႏိုင္တယ္။ အခ်ဳိ႕ရဲ႕အျမင္မွာ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ အဲသလိုျပဳျပင္   ေျပာင္းလဲ ရေတာ့မယ့္အဆင့္ကို ေရာက္ရွိေနၿပီလို႔ ဆိုၾကတယ္။
    လာမယ့္ႏွစ္အနည္းငယ္ အတြင္း တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး အလားအလာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေတြးအျမင္ အသိုင္းအဝိုင္း သံုးခုရွိ တယ္။ ပထမအသိုင္းအဝိုင္းက တ႐ုတ္ ျပည္ကို 'ေရွ႕မွာအႏၲရာယ္ရွိ တယ္'လို႔ျမင္တယ္။ တ႐ုတ္ဟာ အလ်င္အျမန္ ခ်ဲ႕ကားလာခဲ့ၿပီး၊ လ်ာထားခ်က္ေတြကို အၿမဲလိုလို ျပည့္မီေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာင္ လာမယ့္ ႏွစ္ေတြမွာလဲ အရင္ကလို လ်ာထားခ်က္ေဘာင္ေတြ ကို ျဖတ္ ေက်ာ္တက္ေနဦးမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဟာ ဧရာမ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္တဲ့ အျပင္ ဆက္ လက္ႀကီး ထြားႏိုင္ေသးတဲ့ အေန အထားမွာရွိေနတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ ဟာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိတယ္။ ၾကာျမင့္လာတဲ့ အခါ ဒီရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြဟာ ဘဏ္ ေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိသင့္သေလာက္ ရွိလာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ ႏွံမႈ ပိုၿပီးလုပ္ေလ၊ စရိတ္စက ႀကီးလာ ေလျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ျမင္ၾကတယ္။
    ဒုတိယအေတြးအျမင္ အသိုင္း အဝိုင္းကေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳိး မညီ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္မႈက တ႐ုတ္စီးပြားေရးကို လႊမ္းမိုးလာႏိုင္ တယ္လို႔ျမင္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ ျမင့္မားတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏႈန္းဟာ ေရရွည္မွာ မတည္တံ့ႏိုင္ဘူး။ ဒါကို ဝယ္လို အား ရဲ႕ ရင္းျမစ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အျခားအစားထိုးစရာ တစ္စံုတစ္ရာမွ မရွိဘူး။ တိုးတက္မႈျဖစ္ထြန္းေပၚ ေပါက္လာေအာင္လို႔ ဘဏ္ေတြ က ထုတ္ေခ်းထားတဲ့ေငြေတြဟာ 'အခ်ဥ္ ေပါက္'သြားႏိုင္တယ္။ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရးအေပၚမွာ လံုးလံုး လ်ားလ်ား အေျခခံထား တဲ့ အစိုးရ ဟာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္လာရ ႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ တ႐ုတ္ျပည္စီးပြားေရး ဆုတ္ယုတ္ က်ဆင္း သြားႏိုင္တယ္လို႔ ႐ႈျမင္ၾက တယ္။
    ဒါေပမယ့္ တတိယအသိုင္း အဝိုင္းကေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရအေနနဲ႔ စီးပြားေရးက်င္ဆင္းမႈနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရလို႔ အခက္အခဲေတြ႕ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို လက္ခံေပမယ့္ တ႐ုတ္အစိုးရဟာ ဒီ ျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္လို႔ ျမင္ တယ္။ တ႐ုတ္အစိုးရ အေနနဲ႔ ဒီ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ တကယ္ ေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရဟာ အလြန္ အကြၽံ လြန္လြန္ကဲကဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ- Over-investment  လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ ဘူး။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ မလုပ္သင့္တဲ့ ေနရာမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ
မဆင္ မျခင္လုပ္ခဲ့တာပဲရွိတယ္။
    ဒီလို မဆင္မျခင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တ႐ုတ္ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ သူေတြ ၊ ေငြ စုေဆာင္းအပ္ႏွံသူေတြနဲ႔ အခြန္ထမ္း ျပည္သူေတြအေပၚ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈေတြ ရွိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ ဘ႑ာေရး စနစ္က ဒီလို ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈ ေတြကို အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊား သြားႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ အရင္းခြဲေဝမႈ- allocation of capital မွာ ညံ့ဖ်င္းေပမယ့္ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။
    သိပ္မၾကာေသးတဲ့အခ်ိန္ထိ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ျပည္ပပို႔ကုန္တင္ပို႔ မႈအေပၚ အလြန္အမင္း အားထားေနရ တယ္လို႔ ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ယံုၾကည္ခဲ့ၾက တယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ သာမန္စာရင္း- current account  ပိုေငြျပမႈဟာ က်ဳံ႕သြားခဲ့ေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဆက္လက္ရွင္သန္ ေနဆဲျဖစ္တယ္။
    တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အေပၚ မွီခိုအားထားေနရတယ္ဆိုေပ မယ့္ ျပႆနာက လြန္လြန္ကဲကဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ မမွန္ မကန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ မမွန္မကန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈ ေတြဟာ အနာဂတ္ကို ဖ်က္လိုဖ်က္ ဆီး အေႏွာင့္အယွက္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ အခ်ဳိ႕က ျမင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို လဲ ေျပာလို႔ေတာ့ မရဘူး။ တစ္ခုေတာ့ ေျပာစရာရွိတယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔ အဲသလို မမွန္မကန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္တာမရွိခဲ့ရင္ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ အခုထက္ ပိုၿပီး တိုးတက္ႏိုင္တယ္။
    တကယ္လို႔ တစ္ခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏႈန္း က်ဆင္း သြားခဲ့ရင္ ဝယ္လိုအားရဲ႕ ရင္းျမစ္ အျဖစ္ တ႐ုတ္အေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္စု စားသံုးမႈအေပၚ အားကိုးအားထား ျပဳ လာရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ ေထာင္စု စားသံုးမႈဟာ ထင္ သလို ျဖစ္ခ်င္ မွျဖစ္လာမယ္။ ဒီေတာ့ အစိုးရ ရဲ႕ စားသံုးမႈကို တိုးခ်ဲ႕ေကာင္းတိုးခ်ဲ႕ ရႏိုင္တယ္။ ဒါက ပိုၿပီးျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိတယ္။
    တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ႀကဳံေတြ႕လာရႏိုင္တဲ့ ထူးျခားခ်က္ေတြ ကေတာ့ အရင္းေတြ စုပံုလာမယ္။ လူဦးေရထဲမွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ မ်ားလာမယ္။ ေက်းလက္မွာ ေနထိုင္ သူ ေလ်ာ့နည္းသြားမယ္။ စုေဆာင္းမႈ ေတြက အရင္ကလို မ်ားမွာ မဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေကာင္း အတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြကလဲ ေလ်ာ့ပါးလာမယ္။ သယံဇာတေတြ ကို ပိုၿပီး ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ သံုးစြဲလာၾက ရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ အေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေရးေတြ ဆန္းသစ္တီထြင္
ျပဳလုပ္လာ ၾကရေတာ့မယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဧၿပီလ စီးပြားေရး အေျချပစာရင္းဇယား ေတြကို တ႐ုတ္ အစိုးရက ေမလ ဆန္းမွာ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့တယ္။ အဲဒီစာရင္းဇယားေတြက တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး က႑အေတာ္မ်ား မ်ားမွာ က်ဆင္းသြားခဲ့တာ ကို ေဖာ္ညႊန္းျပခဲ့တယ္။
    ဧၿပီလအတြင္းမွာ စက္မႈထြက္ ကုန္ဟာသံုးႏွစ္ကာလအတြင္း အေႏွး ေကြးဆံုးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ပံုေသ အက္ဆက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈက လည္း ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုအတြင္း အနိမ့္ ဆံုးသို႔ က်ဆင္းသြားခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္ ရဲ႕ အိမ္ရာေျမလုပ္ ငန္းေတြ မွာ ေခ်းေငြ အခက္အခဲေၾကာင့္ အားေပ်ာ့သြား တယ္။ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ ေထာင္စုမွာ စီးပြားေရးတိုး တက္ မႈ ေႏွးေကြးေန တာေၾကာင့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ ျပည္ပပို႔ကုန္ တင္ပို႔ေရးလုပ္ငန္းေတြ ကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္။
    ဧၿပီလအတြင္း တ႐ုတ္ဘဏ္ ေတြက ေခ်းေငြအသစ္ထုတ္ေခ်းမႈ ဟာ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြ ထင္ထား တာထက္ ေအာက္ဆင္း သြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အိမ္ရာေျမ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း ေတြမွာ ေငြေၾကးအက်ပ္အတည္းနဲ႔ ႀကဳံ ႀကဳိက္ ခဲ့ရတယ္။ စက္မႈက႑က ထုတ္လုပ္မႈဟာ ဧၿပီလမွာ ၉.၃ ရာခိုင္ ႏႈန္းတိုးတက္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ၂ဝဝ၉ မတ္လကစၿပီး ထုတ္လုပ္ခဲ့ သမွ်ထဲမွာ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္တယ္။ လက္လီအေရာင္းတိုးတက္မႈကလဲ ၁၄.၁ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေႏွးေကြးက် ဆင္းသြား တယ္။ ဒါဟာ ၁၄ လ အတြင္း အားအေပ်ာ့ဆံုးအေျခအေန ျဖစ္တယ္။
    ဒါေပမယ့္ အျခားတစ္ဘက္မွာ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက ၃.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိ ဧၿပီလမွာ က်ဆင္းသြားခဲ့ တယ္။ မတ္လ တုန္း ကေတာင္ ေငြ ေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက ၃.၆ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ ပါေသးတယ္။ တစ္နည္းေျပာရင္ ေတာ့ ဒါဟာ တ႐ုတ္အစိုးရ အတြက္ ေကာင္း မြန္ တဲ့အလားအလာ တစ္ခုပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အစိုးရက ဘဏ္ေတြရဲ႕ ေခ်းေငြကို တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ကိုင္တြယ္ခဲ့ရာမွ အေတာ္ အသင့္ ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္တယ္။
    ပမာဏအားျဖင့္ ဧၿပီလအတြင္း ဘဏ္ေတြက ထုတ္ေခ်းေငြဟာ ယြမ္- Yuan ၈ဝဝ ဘီလီယံ ထုတ္ေခ်း လိမ့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားခဲ့ၾကေပမယ့္ ဘဏ္ေတြက အမွန္တကယ္ ထုတ္ ေခ်းခဲ့တဲ့ ေခ်းေငြသစ္ဟာ ယြမ္ ၆၈၂ ဘီလီယံပဲ ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ တိုးတက္မႈဆက္ လက္ ရွင္သန္ေနေအာင္ အစိုးရအေနနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္လာလိမ့္ မယ္လို႔ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ခန္႔မွန္းခဲ့ၾက တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ေမလ ၁၈ ရက္ေန႔က တ႐ုတ္ျပည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဝမ္ က်ား ေပါင္- Wen Jiabao ဟာ ဟူေပ- Hubei ဘက္ကို သြားေရာက္လည္ ပတ္ခဲ့တဲ့အခါ အစိုးရအေနနဲ႔ စီးပြား ေရးတိုးတက္မႈ ကို ဦးစားေပးဖို႔ လိုအပ္ တယ္လို႔ ျမြတ္ၾကားခဲ့တယ္။
    မၾကာမီမွာ အစိုးရက ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာဆိုလမ္းညႊန္မႈေနာက္ လိုက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္လာခဲ့တာေတြ႕ လာၾကရတယ္။ အေျခခံ အေဆာက္ အအံု စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ အတည္ ျပဳေပးခဲ့တယ္။ ဧရာမ သံမဏိစက္႐ံု ႀကီး သံုးခုအတြက္ ေငြေၾကးအေျမာက္ အျမား ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ျပည္သူ႔အိမ္ရာ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္လဲ ေငြေၾကးတိုးျမႇင့္သံုးစြဲခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ရထားပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္း အတြက္ လဲ ရက္ရက္ေရာေရာ ေငြေခ်းငွားခြင့္ ျပဳခဲ့တယ္။
    ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ စီးပြား ေရးႏိုးထရွင္သန္လာေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာ အထိ ေငြေၾကး သံုးစြဲ မလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္းမရွိေသးပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ကမၻာ့စီးပြားေရး က်ဆင္းခဲ့စဥ္တုန္းက   ႏိုး ထရွင္သန္ေရးအစီအစဥ္ကို ပရမ္း ပတာမျဖစ္ရေအာင္ သံုးစြဲမယ့္ ေငြေၾကးပမာဏကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ထား တယ္ထင္ပါရဲ႕။ ၂ဝဝ၈ ႏုိးထရွင္သန္ ေရး အစီအစဥ္တုန္းက တ႐ုတ္အစိုး ရဟာ ယြမ္ေငြ ေလးထရီလီယံအထိ သံုးစြဲခဲ့တယ္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ က ေငြလဲ ႏႈန္းနဲ႔ တြက္ခ်က္ရင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅၈၆ ဘီလီယံေလာက္ ရွိတယ္။
    အဲဒီတုန္းက တ႐ုတ္အာဏာပိုင္ ေတြရဲ႕ စီမံခ်က္ေတြအေပၚ အခြင့္ အေရးယူၿပီး ေဒသဆိုင္ရာ အစိုးရေတြ နဲ႔ ဘဏ္ေတြဟာ ေငြကို အရမ္းကာ ေရာ ဗံုးေပါလေအာ သံုးစြဲပစ္ခဲ့ၾက တယ္။ စီးပြားေရးေတာ့ အလ်င္အျမန္ ႏိုးထရွင္သန္လာခဲ့ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေငြေဖာင္းပြမႈေတြ ကာလၾကာရွည္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ ေဒသဆိုင္ရာဘ႑ာေရးေတြ ထိန္းမရ သိမ္းမရ ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လမ္းေခ်ာ္သြားခဲ့တယ္။
    ဒါေၾကာင့္ ဗဟိုအစိုးရအေနနဲ႔ အတိတ္ကအမွားမ်ဳိးကို သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ႏိုးထရွင္သန္ ေရး စီမံကိန္းအတြက္ သံုးစြဲမယ့္ ေငြပမာဏကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ ထားပံုရတယ္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြက ေတာ့ ဒီလိုဖံုးဖိထားတာကို သိပ္ၿပီး သေဘာ မက်ၾကဘူး။ အစိုးရက သံုးစြဲ မယ့္ အတိုင္းအတာ ပမာဏကို သိခ်င္ၾကတယ္။ ေမလ ၂၈ ရက္ေန႔ က Credit Suisse  ဘဏ္က အစိုးရ ရဲ႕ ႏိုးထရွင္သန္ေရး အစီအမံဟာ ယြမ္ေငြႏွစ္ထရီလီယံေလာက္ ရွိႏိုင္ တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းခ်က္ ထြက္ေပၚလာ ခဲ့တယ္။
             ဒီသတင္းက မီဒီယာေတြက တစ္ဆင့္ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားတယ္။ အာရွစေတာ့ ေစ်းကြက္မ်ား လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္သြား ၿပီး ရွယ္ယာေစ်းႏႈန္းေတြအေတာ္ အတန္ျမင့္တက္သြားတယ္။ တ႐ုတ္ အစိုးရအေနနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ တစ္ ခုတည္းကိုသာ လိုလား တယ္ ဆိုရင္ ဒီလိုျဖစ္ လာတာကို ႏွစ္ၿခဳိက္လက္ခံ ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ေမလ ၂၉ ရက္ေန႔ထုတ္ အစိုးရ အာေဘာ္ ဆင္ဟြာ သတင္းမွာ အစိုးရ အေနနဲ႔ ျမင့္မားတဲ့ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ႏိုးထရွင္သန္ေရး  စီမံခ်က္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး လို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ တယ္။ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြလဲ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။
    ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာတဲ့ တ႐ုတ္ ျပည္အတြက္ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ေရးဟာ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ျမြက္ၾကားခဲ့သလို တခု တည္းေသာ အမွန္တရားမဟုတ္ ေတာ့ဘူးလား။

Ref: The Economist; May 26 and June 2, 2012. မင္းေရႊေမာင္